Son zamanlarda kekemeliğin nedenine yönelik yapılan araştırmalarda genetik yatkınlık, erkek olma ve nörofizyolojik faktörler üzerinde duruluyor. Kekemelik genellikle tek bir nedene bağlı olarak değil, birkaç faktörün bir araya gelmesi sonucu ortaya çıkıyor. Öncelikle kronik kekemelik ile çocukluk çağında ortaya çıkan normal akıcısızlığın birbirinden ayrılması gerekir. Çünkü çocuklar 2 ile 4 yaş arasında çok hızlı bir dil gelişim evresinden geçer ve bu dönem içinde çocukların büyük bir kısmı konuşma esnasında normal akıcısızlıklar sergiler. Bu akıcısızlıklar, ‘çocukluk çağı kekemeliği’ olarak adlandırılır. Normal akıcısızlığın kronik kekemeliğe dönüşmesine neden olabilecek risk faktörleri ise ailede kekemelik geçmişi bulunması, kekemeliğe eşlik eden artikülasyon bozukluğu, hızlı bozuk konuşma gibi dil ve konuşma sorunlarının bulunması, dikkat eksikliği ve hiperaktivite, psikolojik sorunlar, mükemmeliyetçi / aşırı hassas / aşırı duyarlı / endişeli / kaygılı gibi kişilik tipleridir. Ayrıca kekemeliğin tipi ve sıklığı, süreç içindeki iniş çıkışlar, göz kırpma ve ayak vurma gibi kekemeliğe eşlik eden ikincil davranışlar ve çocuğun kekelediğini fark ederek takılmaları engellemeye çalışması da kekemeliğin kronik hale gelmesinde önemli faktörlerdendir.